Exposite beelden van Ron Visser in Buren

Aan de Achterbonenburg 6 in Buren houdt Groninger Ron Visser (1955) van 23 tot en met 29 mei een dagelijkse expositie die van 11.00 uur tot 16.00 uur toegankelijk is. De kunstenaar is begaan met het mooie: met mensen en met beelden. “Ik kijk met mijn hart. Met penseel en mijn camera tref ik het grote en het kleine, liefst op een manier die raakt.”
 
Als beeldend kunstenaar speelt Visser met diverse technieken. Vaak met tekst als onderdeel van de grafische weergave. Teksten die hij tijdens het werken denkt of uitspreekt, als een passievolle uitbarsting van wat hem bezig houdt. 

Over het getoonde werk

Avontuur in onderzoeken, multimedia, reizen, raken wat echt klopt. Over dat raken zegt Visser: “Vaak weten we dat wel. Gebeurtenissen, voorstellingen of uitingen. Daarvan voelen we instinctief dat die kloppen. Soms is dat een universeel gegeven. Daar heeft iedereen wat mee. Ons hart klopt ook. Dat voel je als je geraakt wordt.” Energie en inhoud. En niet op de laatste plaats: genieten van het vrouwelijke, in hun vormen, mystiek, en ongrijpbare schoonheid. Dat zijn belangrijke inspiratiebronnen voor de Groningse kunstenaar. In deze expositie vindt de bezoeker een verzameling van bovenstaande elementen in foto’s, schilderijen en grafisch werk.

Kleurrijke foto’s

Het reizen op de fiets door onder andere Midden Amerika, Cuba, Guatemala, Honduras, Indonesië, de Togean Islands, Birma, India en Madagascar leverde kleurrijke foto’s op met als voorbeeld de rituele dansers uit Cuba. “Dat waren allemaal vrouwen die er geweldig uitzagen. Ik mocht getuige zijn van hun rituele dans. Slaven mochten vroeger geen geloof belijden, maar wel dansen. Zij ‘verstopten’ hun geloof in hun dans. De foto’s zien er echt prachtig uit.” Daarnaast exposeert Visser een aantal geënsceneerde beelden in het Groninger landschap.

Reis

In de schilderijen zoekt de Groningse kunstenaar de associatie, de fantasie die ruimte geeft aan wat het bij de kijker oproept. Niet omdat hij er zelf geen associaties bij heeft, maar juist om de bezoekers van zijn exposities deze ‘reis’ te gunnen. “Iets wat ieder van ons uniek maakt. Dat geldt ook voor het grafische werk, waar taal, het handschrift een wezenlijk onderdeel vormt van het beeld. Tijdens het maken schrijf ik aan de vaak symbolische persoon wie het betreft.” Terwijl het ware verhaal zich ontvouwt, vormt zich ook de grafische vertaling en verweeft zo de taal met de andere vormen totdat het een eigenheid krijgt, die zo uniek is aan zijn expressiviteit.